de reis gaat door

Maandag 31 oktober.
De reis gaat verder ondanks het overlijden van Theo. Wat ik nog niet gemeld had is dat Theo net gepensioneerd was en wilde gaan genieten van zijn vrije tijd. De doodsoorzaak is nog niet officieel maar waarschijnlijk een hartinfarct.
Hoe cru het ook is gaat de reis gewoon verder. Zoals ik al geschreven had was de tocht echt prachtig. Het eerste gedeelte liepen we door een bos waar we 2 spechten aan het werk zagen. Een mannetje en een vrouwtje waren druk bezig gaten in de bomen te tikken. Het was echt Woody Woodpecker. Zwart met een rode kop. Waren flinke vogels van wel 25 cm. Onderweg ook al genoten van de mooie uitzichten. We kijken uit op het Fitzroymassief. Het Fitzroymassief bestaat uit meerdere granietpieken. Zeker als de zon erop staat is dit een prachtig beeld. De tocht is 14 km lang en gaat omhoog en omlaag over losse stenen en andere moeilijk begaanbare banen. Na 6 km heb je de mogelijkheid om nog een extra stuk van 4 km te doen om een nog mooier beeld van de Fitzroy te krijgen. Aangezien morgen een zware gletsjerklim op het programma staat besluiten wij dit extra stuk niet te doen. Wetende dat de laatste km omhoog extreem zwaar is. Gelukkig maar want de laatste 8 km waren al behoorlijk pittig. Wat er daarna gebeurd is weten jullie ondertussen. S'Avonds nog wel wezen eten maar alleen omdat we dit nodig hebben. Iedereen was onder de indruk van wat er gebeurd is.

Dinsdag 1 november
Vandaag staat er een gletsjertocht over de Viedma gletsjer op het programma. Aangezien de gletsjer door de opwarming van de aarde al enkele honderden meters korter is geworden is de tocht een stuk zwaarder geworden. Voorheen kon je de gletsjer per boot bereiken en zo aan de tocht beginnen. Nu moet je vanuit de boot eerst 40 minuten over de rotsen klimmen voordat je het ijs bereikt. Dit is dus ook niet voor iedereen te doen. Zijn dan ook maar met 7 man uit onze groep. De rest gaat een boottocht langs de gletsjer doen. Hebben wel even overwogen of we dit nog wel moeten doen na de gebeurtenis van gisteren. Theo en Jeanette zouden nml. ook van de partij zijn. Maar we besluiten dat we alles gewoon door moeten laten gaan. De tocht was pittig maar wel leuk. Klimmen en klauteren over de rotsen onder begeleiding van enkele gidsen. Soms op je billen een stukje glijden, dan weer tussen de spleten door. Als we de gletsjer bereiken krijgen we we klimijzers onder. De gids geeft uitleg hoe we de gletsjer moeten beklimmen. Op de gletsjer hebben we een fantastisch uitzicht. Mooie kleuren ijs. Als de zon op het ijs schijnt krijgen sommige stukken een blauwe gloed. Tegen het einde krijgen we Tia Maria in een bekertje met gletsjer ijs. We brengen een toost uit op Theo.
Tegen drieën zijn we terug in het hotel. Even opfrissen om tegen vijven de bus terug richting Calafate. De kok is terug van zijn vrije dag en bereidt nog een lekkere maaltijd. Daarna slapen. Was een vermoeiende dag.

Woensdag 2 november
We brengen een bezoek aan het Nationaal park Los Glaciares. Staat sinds 1981 op de lijst van werelderfgoed. In dit park liggen 50 gletsjers. Deze ijsmassa is op Antarctica en Groenland na de grootste ijsmassa ter wereld. Wij gaan naar de beroemde en misschien wel mooiste gletsjer ter wereld. De Perito Moreno. Deze gletsjer is 1 km breed en op sommige plaatsen tot wel 70 meter hoog. Dit is ook een van de weinige gletsjers die niet in omvang verliezen. Deze gletsjer verschuift 10 tot 15 meter per dag. Dit hoor je dan ook regelmatig. Een gigantisch gekraak van het schuiven van de ijsplaten hoor je al van grote afstand. Soms zie je ook stukken ijs afbreken die dan met een enorme kracht in het watervallen. Wij zien enkele kleine stukken vallen. Op het moment dat we net weg zijn horen we de mensen roepen. Wij zijn net te laat om een enorm stuk ijs af te zien breken. Zien nog wel de grote golven en stuifsneeuw. Was ook al mooi om te zien. Het is een immens grote gletsjer die een flinke indruk achterlaat. Wij hadden hier nog wel een uurtje langer kunnen blijven. Maar aan alles komt een eind. Voor het diner gaan we naar een typisch Argentijns restaurant waar de maaltijden in grote gietijzeren pannen worden geserveerd. Was erg lekker. Wij nemen deze avond afscheid van Jeannette. Zij moet nog een aantal dagen in Calafate blijven voor het afhandelen van de laatste dingen. Wij gaan morgen om half zes rijden naar Chili. Dat wordt een vroegertje.

Donderdag 3 november
We verlaten Argentinië voor enkele dagen en gaan naar Chili. Naar het mooie natuurgebied " Torres del Paine" . Dit moet een van de mooiste parken van Chili zijn. Hier is alles waar Patagonië bekend om staat terug te vinden. De dieren , gletsjers, ijsvlaktes , ijsbergen , watervallen, hoog oprijzende besneeuwde pieken. Alles vind je hier. Een lange reis moeten we daar voor maken dus vroeg op. Als we tegen 11 uur bij de grens zijn moeten we eerst een stempel halen om Argentinië uit te mogen. Enkele km verder bij de Chileense grens krijgen we te horen dat de douane beambte staken. Dat ze pas om 12 uur weer gaan beginnen. Gelukkig begonnen ze na 10 minuten alweer. Stempeltje halen. Bagage scannen en we kunnen weer door. De hele rit rijden we door enorme steppe. Af en toe zie je Nandussen, ( de patagonische struisvogel) en Guanacos ( lama achtige dieren) . Helaas is het slecht weer. De eerste echte regendag. Hierdoor gaat een geplande wandeltocht niet door. Helaas kan niet alles meezitten deze reis. Ze verwachten morgen beter weer en dan kunnen we weer gaan genieten van de uitzichten. En misschien zien we de Poema wel en of de Condors van dichtbij. Wie weet?