het vervolg

Woensdag 26 oktober
Een lange reisdag. We gaan van oost naar west. Het landschap zal veranderen van de patagonische steppe naar berg landschap. We gaan naar het Andes gebergte aan de rand van Chili. Maar voor dat we daar zijn overnachten we eerst nog in Esquel.
Over de busreis valt niet veel te vertellen. Dit is noodzakelijk kwaad om mooie dingen te gaan zien. Het land is ook immens groot. We rijden door het " el Altara" gebied. Een rotsachtig gebied waar de bergen op altaren lijken. Een mooi gebied om doorheen te rijden , zeker met het mooie weer dat we hebben. De zon staat mooi op de bergen dat voor mooie plaatjes zorgt. We komen ook amper andere auto's tegen.
Esquel is een klein plaatsje dat een beetje lijkt op een Zwitsers dorp. Ziet er leuk uit. Kunnen er alleen niet heel veel van genieten. Zijn er maar een paar uur. Zijn hier ook pas om 7 uur en om half 9 mogen we weer aantreden. André heeft gereserveerd in een BBQ restaurant. Met Willeke , Leonie , Theo de dokter en zijn vrouw Jeanette hebben we er een gezellige avond van gemaakt. Een flinke schaal vlees , bier en wijn hielpen hier ook bij.
Even over de rest van de groep. Het is geen vervelende groep maar er zitten wel een paar typetjes bij. We zijn met 20 man.
Gonny en ik en we kennen Leonie en Willeke al. Dat klikt.
Daarnaast zijn er de dokter Theo en Jeanette ( 60+ ) maar jong van geest. Leuke mensen en die niet alles te serieus nemen.
Dan hebben we 4 mensen die alleen reizen:
Kees , een eenvoudige rotterdammer met praatjes. Is niets mis mee, soms een beetje vermoeiend. Ook 60+ maar had een 50er kunnen zijn. Hij moet rustig aan doen want hij heeft 5 weken geleden nog een hartaanval gehad. Maar rookt gewoon nog als een ketter.
Eugene , een Brabander die veel gereisd heeft en ook graag praat. Kan ik nog moeilijk polsen. Is 66 maar dat geef je hem niet.
Hans ( rond de 60) is volgens Gonny " contact gestoord" , is in mijn ogen gewoon een rustige jongen die geniet van de dingen. Hij is ook een van de slachtoffers van de roof en is ook veel geld kwijt.
Dan hebben we Marianne ( midden 50) De verpleegkundige. Tja , best aardig en ook best eigenaardig. Heeft wel moeite met haar sluitspier want voor haar moeten we regelmatig een pisstop inlassen. Meestal is dat dan een " banjo ecologico" of te wel langs de kant van de weg in de bosjes. Blijkbaar houdt ze daar wel van.
Daarnaast hebben we 2 zussen met hun mannen. Zij komen uit het Oosten van het land. Ook van hun kan ik nog niet echt hoogte krijgen. Zijn beleefd aardig.
Dan hebben we Jos en Els ( 60+ ) Zeikerds eerste klas. Els lust geen vis of eten wat in de buurt heeft gelegen. Vlees mag niet te pittig zijn. Jos heeft ook een tik. Loopt iedere dag zijn koffer te poetsen. Het walvissen spotten is een van de hoogte punten van de reis gaan ze niet mee. Jos zit de hele dag met een dikke jas aan. Heeft het zo koud. Is 25 graden???? Zitten we vandaag in de bus is Jos de hele dag bezig met een studie Spaans. Dit zijn echt niet onze types. Zijn verder niet lastig. Ze zijn er , ja meer ook niet.
Dan hebben we Jan en Alda. Zijn ook 60+ en pas drie jaar samen. Aardige lui maar wel duidelijk 60+. Jan is de danser op zijn bergschoenen.
En als laatste Henk en Francis. Daar hebben we nog niet veel contact mee gehad. Francis praat ook moeilijk. Heeft een scheve mond waardoor alles een beetje lastig te verstaan is. Dat komt nog wel.
Dan onze reisleider André. Is een geschikte vent. Weet veel , verteld veel. Is gewoon een goede gast.
Al met al een groep waar je merkt daar er veel oudjes zijn. Soms zijn de oudjes jong van geest maar bij sommige in de groep niet.
Toch vermaken we ons best met Willeke en Leonie , Theo en Jeanette, André en op zijn tijd met Kees en Eugene. De rest laten we in hun waarde of we houden ze voor de gek. De meeste hebben dat toch niet in de gaten. Misschien dat ze nog een beetje los gaan komen. Moet waarschijnlijk wat meer drank in. Gaan we regelen.

Donderdag 27 oktober
Vandaag een kort ritje. Slechts 270 km. We gaan van Esquel naar Bariloche. Onderweg stoppen we bij het nationale park Los Alerces. Dit is een park dat bekend staat om haar bomen. De Patagonische cipressen. We maken hier een wandeling langs enkele meren met prachtige uitzichten. Er was aangegeven dat het nogal fris kon zijn dus meerdere laagjes aan kleding aan. S' Ochtends was het idd fris maar na een half uur ging het eerste laagje al uit. Niet veel later ook het tweede laagje. En na een uur zelfs ook het derde laagje. Liepen gewoon in een t- shirtje. Normaal rond deze tijd is het hier tussen de 10 a 15 graden. Nu was het eind van de middag gewoon 30 graden. En de hele dag een strak blauwe lucht. We worden verwend met het weer.
Eind van de middag komen we aan in Bariloche. Een knus toeristisch plaatsje waar na de tweede wereld oorlog veel foute Duitsers zijn gaan wonen. Je kan hier zelfs een boekje met route kopen zodat je langs de huizen van deze Duitsers kan lopen. Dat hebben we niet gedaan en zijn even door het stadje gaan lopen. Heeft idd veel Duits , Zwitserse invloeden. Je kan hier zelfs met een St Bernard op de foto. Is ook een stadje van de chocolade. Mega veel winkeltjes waar je chocolade kan kopen. En bij meerdere winkels staan ze buiten met stukjes om te proeven. Dit is al voldoende.
Vandaag geen grote stukken vlees maar een lekkere pasta bij de Italiaan.