20 t/m 22 oktober

Zaterdag 20 oktober
Vroeg vertrek naar de Galapagos. Bij het inchecken hadden we een mazzeltje. Zaten op rij 1. Extra been ruimte. Na een rustige vlucht zijn we op tijd op de Galapagos eilanden. Het weer is goed. Ondanks dat het hier nu winter is , is de temperatuur rond de 25 graden. En als de zon schijnt nog warmer. Lekker. Het lijkt wel of de vakantie nu pas gaat beginnen. We worden opgehaald door Carlos. Onze Engelstalige gids voor de komende dagen. Een spontane man, wel druk. Met een busje worden we naar de haven gebracht waar we een overtocht hebben naar Santa Cruz. De eerste zeehonden zien we al liggen. Eenmaal aan de overkant gaan we met de bus naar een schildpadden centrum. Hier leven heel veel grote schildpadden. Deze leven gewoon in de vrije natuur en kunnen overal naar toe. Hier lunchen we ook. Na de lunch gaan we eerst naar lavatunnels. Dit zijn tunnels die zijn ontstaan doordat de lava hier doorheen stroomde. Deze tunnels zijn kilometers langs, een meter op 10breed en 15 meter hoog. Mooi om te zien. Op naar het Charles Darwin Research Station. Hier zien we veel grote schildpadden maar ook de hagedissen , zeeleguanen vogels en ook veel cactussoorten.
De camera wordt veelvuldig gebruikt. Ook hier zien we de legendarische
“George” . Een reuzenschildpad. Hij kon zich niet voortplanten en daardoor is dit soort uitgestorven. George was de laatste die meer dan 100 jaar oud was. Hij staat nu opgezet in dit centrum.
We gaan naar het hotel en checken in. Het gaat al lastig met de kamer verdeling. Dubbel bed , twee losse bedden en dan ook nog enkele single kamers. Dit is blijkbaar erg lastig. Wij hebben een kamer toegewezen. Bij aankomst leek het wel of er afgelopen nacht een flink feestje is gehouden. Rolgordijnen kapot van de muur. Scheuren in de muur en nog klein ook nog. Hier gaan wij dus niet slapen. De jojo van de receptie liep net langs en hem meteen aan zijn vestje getrokken. Hij gaat een nieuwe kamer regelen. Hij geeft ons de “suite”. Nou dat klinkt goed. Eenmaal op de kamer viel dit flink tegen. Was wel groot maar een suite? Maar ok hier kunnen we wel een nachtje slapen.
We hadden gehoord dat je hier goed kreeft kan eten en dat het nu ook het seizoen van de kreeft is. Wij , op aanraden van de gids naar een straatje vol restaurants gegaan en idd overal worden kreeften aangeboden. We zijn met z’n vijven en bestellen er dan ook maar 5. Heerlijk gegeten en de prijs viel ook nog mee. Alles op de Galapagos is een stuk duurder dan op het vaste land. Mede door de Amerikanen. Die verpesten ook altijd alles.

Zondag 21 oktober.
Zoals zovaak deze vakantie gaat om 5.45 uur de wekker. We gaan voor 2 nachten naar een ander eiland. Met de “Lancha Rapida” (openbare speedboot) gaan we naar het eiland Isabella. Het grootste eiland van de Galapagos. Hier is maar 1 stadje. 1% van het eiland is stad de rest Nationaal park en beschermd gebied. Je kan ook niet overal komen om de beesten te zien. Hiervoor had je een meerdaagse bootcruise moeten boeken om om de eilanden heen te varen. Geen optie voor Gonny.
Een tochtje van 1,5 a 2 uur. Reispilletje ingenomen want we gaan over de oceaan en dit kan behoorlijk heftig zijn. Gonny ziet het alweer gebeuren met haar zeeziekte. We zitten op het achterdek in de frisse lucht. Ondanks dat het krap is best een redelijk plek. Het begin gaat goed maar na een half uur begint het gedonder. Gonny wordt zeeziek. De zakjes worden gevuld door haar en een mannetje op de boot heeft het er maar druk mee. Zakje vol , ophalen , weggooien en een nieuw zakje brengen. 6 a 7 keer heeft dit mannetje op en neer gelopen. Was weer een hel voor Gonny. I heb haar zo goed als mogelijk bijgestaan. Zakje aangeven , water aangeven , handdoeken aangeven , zakje aangeven etc etc. Aan deze ellende kwam na 1 uur en 45 min een einde. Eenmaal aan wal Gonny volgestopt met koekjes en biscuitjes. Gelukkig knapt ze weer een beetje op.
Aan de kant zien we weer zeehonden en zeeleguanen liggen. Na het inchecken in het hotel , dat gelukkig goed is , gaan we naar de flamingo lagoon. Hier zien we prachtig roze gekleurde flamingo’s en we wandelen door een stuk mangrove.
Na de lunch nemen we een bootje naar het onbewoonde eiland Las Tintoreras. Gonny blij dat ze weer op de boot mag maar nu gaat het goed. We blijven alleen in de baai waar het water rustig is.
Dit eiland is een vulkanisch eiland waar we de Jan van Genten zien. Deze staan bekend om hun blauwe poten, fregat vogels , zeehonden , pelikanen en nog veel meer vogels. We zien ook heel veel zeeleguanen. De meeste zijn zwart van kleur zodat ze niet snel opvallen op het zwarte lava gesteente. Deze beesten niezen regelmatig het zout uit hun lichaam.
In de zee zien we ook regelmatig zeeschildpadden. En op een bepaalde plek kunnen we in het water ook rifhaaien zien zwemmen. En natuurlijke duizenden rode krabben op het gesteente. Met hun mooie gekleurde schilden vallen ze goed op. We kunnen hier ook gaan snorkelen. Het water is goed van temperatuur en de gids laat ons verschillende grote vissen zien. Ook zien we een pijlstaart rog. Opeens zwemt er een zeeschildpad onderons die van plan is om lucht te gaan happen. Dit doet hij midden in de groep. Een heel mooi gezicht. En voordat je het weet is het dier weer verdwenen. We zien ook enkele zeehonden voorbij zwemmen. Het is de bedoeling dat we de gids moeten volgen maar deze houdt niet echt rekening met de groep. Hij raast door het water en is door vele niet bij te houden. We zien al eventjes niets meer en Gonny en ik klimmen weer op de boot. Er zijn er nog 5 over die door een geul gaan zwemmen waar rifhaaien liggen. Helaas hebben wij dit gemist. Maar wij zien dan weer spelende zeehonden naast de boot.
Als iedereen weer aan boord is geven we aan dat hij meer rekening met de groep moet houden maar hier praat hij gewoon overheen. Hij wordt eigenlijk steeds irritanter. Maar we laten door deze knakker onze mooie dag niet verpesten. Een vermoeiende maar mooie dag waar we veel gezien hebben.

Maandag 22 oktober
Lekker geslapen in een heel groot bed. Gaan pas om 8.30 weg dus ook nog uitslapen ook. Kan ook geen kwaad want het is allemaal best vermoeiend. Maar wel de moeite waard. We gaan vandaag een wandeling maken op een kraterwand. Eerst met een open truck naar 800 meter hoogte om vandaar uit naar 1000 meter te gaan. Op dit eiland zijn 5 nog actieve vulkanen. Laatste uitbarsting is in mei 2018 geweest. Als we vertrekken is het weer warm maar naarmate we hoger komen wordt het mistiger en kouder. Eenmaal boven is het zo mistig dat het net lijkt alsof het regent. Ook is het een flink stuk kouder. Door de klim krijgen we het gelukkig snel weer warm en langzaam aan komt de zon door. Als we boven aan de rand van de krater komen klaart het helemaal op en hebben we een prachtig uitzicht. Je kan nu goed zien met wat voor een geweld de lava door deze krater heeft gestroomd. Op een afstandje zie je zelfs nog stoom uit de grond komen. Op de tocht naar boven en beneden verteld de gids veel over de omgeving, de bloemen die we zien ( die lijken op het onkruid in onze tuin) maar door zijn rare Engels begrijpen we ook niet alles. We sturen hem naar Leo die een boomkwekerij heeft en geven aan dat hij graag alles wil weten over de flora en fauna. Kunnen wij rustig doorlopen. Tegen de lunch zijn we beneden en s’middags hebben we een vrije middag. Je kan hier lekker in de buurt van het haventje rondlopen en zien nog zeehonden ( waar je overheen moet stappen omdat ze de weg blokkeren) , zeeleguanen , roze flamingo’s en fregatvogels. Lekker rustig middagje. Zo weer even eten en op tijd naar bed. Morgen om 5.30 moeten we klaar staan. Gaan we weer met de ferryboot terug naar Santa Cruz. Gonny is daar weer blij mee.